Деси ми се да крај кафана
(Док сви на мени виде ловор)
Пролазим мрачан усред дана,
Немо, као да не знам говор.
И не знам ко сам, не знам шта сам,
А хитам као да знам куда.
Последњом снагом скривам да сам
Постао, можда, најзад луда.
Мотре ме здесна, мотре слева,
Оком што чезне или сева
И мисле да сам горд ил моћан.
Застанем за трен међу свима
Згранут и слаб и беспомоћан
Као нападнут бакцилима.
Нема коментара:
Постави коментар
Све што напишете је слика вашег образа!